Hoe verwerk je de dood van je hond?
Ik heb wel eens ergens gelezen dat mensen het erger vinden een hond te verliezen dan een familielid. Dit leek mij nogal een boute uitspraak. Maar het klopt wel dat de zwaarte van het verlies enorm groot is.
Je hond is als je kind
Een hond is een eeuwige 4-jarige kleuter. Onvoorwaardelijk houdt de hond van je en accepteert zelfs je ergste pestbuien. Nooit zal een hond zich eens afvragen waarom je iets doet of tegen je in gaan. Zelfs op de maandagmorgen, na een zwaar weekend, terwijl je uit je bed strompelt en je ogen nog dicht geplakt zitten. Je struikelt over je hond heen, want die weet altijd precies dáar te gaan liggen waar hij het meest in de weg ligt. Je geeft hem dus (per ongeluk) een rotschop en vloekt hardop. Dan nog, zelfs dan nog, is je hond blij je te zien.
Vakanties; heimwee naar de hond
Tijdens vakanties mis je je hond erger dan je lief is. De thuiskomst is dan ook altijd het mooiste moment van de vakantie. Je haalt je hond op van het Pension en hij springt in je armen en is zó verschrikkelijk gelukkig dat je besluit om nóoit meer op vakantie te gaan. Ieder jaar weer.
Leeftijd
Maar jullie levens lopen niet gelijk. In zijn ogen ben jij een 500-jarige grote Engel. Hij ziet jou in die paar jaar niet verouderen terwijl jij hem van pup tot oude hond meemaakt. Gelukkig heb je veel foto’s van hem gemaakt toen hij nog jong en speels was. Op iedere gezinsfoto staat ook eigenlijk wel de hond in beeld. Hij was er gewoon altijd. Maar nu is hij oud en ziek. En liever dan ooit.
De onoverkomelijke dood
Het moment van afscheid is toch gekomen.
Hij is niet meer...
Je bent ineens je schaduw kwijt en tranen blijven over je wangen stromen als je merkt dat je tegen hem praat terwijl hij er niet meer is. Zijn afwezigheid is pijnlijk voelbaar.
Nieuw leven, nieuwe liefde
De pup houdt je nu bezig en uit je slaap, want hij jankt, poept en plast in de wilde weg. Zijn wereld vergaat als je een seconde uit beeld bent. Gelukkig maar, want je hebt nu geen tijd voor verdriet. De nieuwe pup zal nooit de plaats van je vorige hond innemen. Maar er zal een nieuw uniek plekje voor hem komen, in het gezin en in je hart.
Het verlies van een hond is inderdaad bijna even erg als dat van een familielid, je hond IS namelijk zoals een familielid. Misschien werd dat bedoeld met die (boute) uitspraak.. en zal iedere hondenbezitter dit beamen.
Je hond is als je kind
Een hond is een eeuwige 4-jarige kleuter. Onvoorwaardelijk houdt de hond van je en accepteert zelfs je ergste pestbuien. Nooit zal een hond zich eens afvragen waarom je iets doet of tegen je in gaan. Zelfs op de maandagmorgen, na een zwaar weekend, terwijl je uit je bed strompelt en je ogen nog dicht geplakt zitten. Je struikelt over je hond heen, want die weet altijd precies dáar te gaan liggen waar hij het meest in de weg ligt. Je geeft hem dus (per ongeluk) een rotschop en vloekt hardop. Dan nog, zelfs dan nog, is je hond blij je te zien.
Vakanties; heimwee naar de hond
Tijdens vakanties mis je je hond erger dan je lief is. De thuiskomst is dan ook altijd het mooiste moment van de vakantie. Je haalt je hond op van het Pension en hij springt in je armen en is zó verschrikkelijk gelukkig dat je besluit om nóoit meer op vakantie te gaan. Ieder jaar weer.
Leeftijd
Maar jullie levens lopen niet gelijk. In zijn ogen ben jij een 500-jarige grote Engel. Hij ziet jou in die paar jaar niet verouderen terwijl jij hem van pup tot oude hond meemaakt. Gelukkig heb je veel foto’s van hem gemaakt toen hij nog jong en speels was. Op iedere gezinsfoto staat ook eigenlijk wel de hond in beeld. Hij was er gewoon altijd. Maar nu is hij oud en ziek. En liever dan ooit.
De onoverkomelijke dood
Het moment van afscheid is toch gekomen.
Hij is niet meer...
Je bent ineens je schaduw kwijt en tranen blijven over je wangen stromen als je merkt dat je tegen hem praat terwijl hij er niet meer is. Zijn afwezigheid is pijnlijk voelbaar.
Nieuw leven, nieuwe liefde
De pup houdt je nu bezig en uit je slaap, want hij jankt, poept en plast in de wilde weg. Zijn wereld vergaat als je een seconde uit beeld bent. Gelukkig maar, want je hebt nu geen tijd voor verdriet. De nieuwe pup zal nooit de plaats van je vorige hond innemen. Maar er zal een nieuw uniek plekje voor hem komen, in het gezin en in je hart.
Het verlies van een hond is inderdaad bijna even erg als dat van een familielid, je hond IS namelijk zoals een familielid. Misschien werd dat bedoeld met die (boute) uitspraak.. en zal iedere hondenbezitter dit beamen.