Geschreven door: Anita Rozendaal-Baaij
Hoe gaan wij met elkaar om?
DOESLIEF, dankjewel
Het galmt meteen door mijn hoofd: "DOESLIEF, Dankjewel!" tijdens het lezen van reacties op Facebook onder een artikel van BIT.
Het is ongekend hoeveel negatieve reacties ik lees. Volgens mij heeft iedereen een Universitaire ik-weet-het-beter opleiding gevolgd. Het is immers de tijd van nu, om op Social media helemaal los te gaan met het geven van je mening. Maar dat wil niet zeggen dat die mening correct is.
Negatieve reacties blijf je vaak beter onthouden dan positieve reacties. Dat is nu eenmaal zo. Daardoor zorgt kritiek ervoor dat het plezier in jouw hobby echt verpest wordt.
Maar ben jij jezelf ook bewust van jouw houding op stal?
Of ervaar jij veel negatieve reacties van stalgenoten?
Ik laat je zien hoe ik ermee deal!
Commentaar is goedbedoeld
Mensen uit de paardenwereld hebben de gewoonte om veel commentaar op elkaar te geven. Tenminste, daar begint het toch sterk op te lijken. Op veel stallen, maneges en wedstrijdterreinen, hoor ik vaak meer negatieve opmerkingen dan positieve opmerkingen. Dit kan zelfs zo ver gaan dat het echt pesten begint te worden.
Het valt mij op dat veel commentaar gaat over de omgang met onze paarden. Daar is altijd wel iets op aan te merken. En wij zijn allemaal zo gek op paarden, dat wij alleen het allerbeste willen. Maar wat volgens jou goed is voor een paard, hoeft een ander het niet mee eens te zijn. Denk maar aan het verschil tussen mensen die western of dressuur rijden. Een wereld van verschil.
Maar is er een van de twee specifiek fout?
Iedereen doet het op zijn of haar eigen manier. En niemand is volmaakt. Dat geldt ook zo voor onze manier van rijden. Wanneer ik kritiek krijg van iemand anders, dan denk ik altijd maar: het is goed bedoelt. Dat helpt echt om het meer een plekje te geven. Zie het als een tip om jou te helpen. Haal er het positieve uit en ga jezelf daar op focussen. Zo maak je de wereld snel een stukje mooier. Want een positieve uitstraling, zorgt er ook voor dat jij positieve mensen aantrekt.
Kritiek geven is menselijk
Als ik naar mijzelf kijk, dan ben ik ook snel geneigd om kritiek te geven. Ik zie weleens mensen rijden waarvan ik denk: moet dat zo? Tegenwoordig denk ik daar snel achterna: zou die persoon moedwillig zijn paard zo behandelen? Nee, want ook die ruiter, houdt van zijn of haar paard.
Nog een voorbeeld is onze koningin van stal (ik noem haar koningin omdat ik haar echte naam niet wil gebruiken). Deze mevrouw is op leeftijd, net als haar paard. Afgelopen week mochten ze weer de weide op. De koningin werd gewaarschuwd door stalgenoten. Omdat haar 27-jarige paard opgejaagd werd door de jongere weidegenoten. De koningin heeft haar oude paard vier uur lang in de weide laten staan. Eigenlijk best lang, voor paarden die aan het begin van het seizoen weer de weide op mogen. Later die avond had het paard gaskoliek.
Reden om boos te worden op de koningin? Zeker weten, want het is heel sneu voor het paard. Aan de andere kant, wat zou de koningin gedacht hebben?
‘Heerlijk dat hij op zijn oude dag nog zo door de wei kan rennen. Ik laat hem nog maar even.’
En de toon is meteen gezet. Doei negatieve gedachten, hallo DOESLIEF.
Het galmt meteen door mijn hoofd: "DOESLIEF, Dankjewel!" tijdens het lezen van reacties op Facebook onder een artikel van BIT.
Het is ongekend hoeveel negatieve reacties ik lees. Volgens mij heeft iedereen een Universitaire ik-weet-het-beter opleiding gevolgd. Het is immers de tijd van nu, om op Social media helemaal los te gaan met het geven van je mening. Maar dat wil niet zeggen dat die mening correct is.
Negatieve reacties blijf je vaak beter onthouden dan positieve reacties. Dat is nu eenmaal zo. Daardoor zorgt kritiek ervoor dat het plezier in jouw hobby echt verpest wordt.
Maar ben jij jezelf ook bewust van jouw houding op stal?
Of ervaar jij veel negatieve reacties van stalgenoten?
Ik laat je zien hoe ik ermee deal!
Commentaar is goedbedoeld
Mensen uit de paardenwereld hebben de gewoonte om veel commentaar op elkaar te geven. Tenminste, daar begint het toch sterk op te lijken. Op veel stallen, maneges en wedstrijdterreinen, hoor ik vaak meer negatieve opmerkingen dan positieve opmerkingen. Dit kan zelfs zo ver gaan dat het echt pesten begint te worden.
Het valt mij op dat veel commentaar gaat over de omgang met onze paarden. Daar is altijd wel iets op aan te merken. En wij zijn allemaal zo gek op paarden, dat wij alleen het allerbeste willen. Maar wat volgens jou goed is voor een paard, hoeft een ander het niet mee eens te zijn. Denk maar aan het verschil tussen mensen die western of dressuur rijden. Een wereld van verschil.
Maar is er een van de twee specifiek fout?
Iedereen doet het op zijn of haar eigen manier. En niemand is volmaakt. Dat geldt ook zo voor onze manier van rijden. Wanneer ik kritiek krijg van iemand anders, dan denk ik altijd maar: het is goed bedoelt. Dat helpt echt om het meer een plekje te geven. Zie het als een tip om jou te helpen. Haal er het positieve uit en ga jezelf daar op focussen. Zo maak je de wereld snel een stukje mooier. Want een positieve uitstraling, zorgt er ook voor dat jij positieve mensen aantrekt.
Kritiek geven is menselijk
Als ik naar mijzelf kijk, dan ben ik ook snel geneigd om kritiek te geven. Ik zie weleens mensen rijden waarvan ik denk: moet dat zo? Tegenwoordig denk ik daar snel achterna: zou die persoon moedwillig zijn paard zo behandelen? Nee, want ook die ruiter, houdt van zijn of haar paard.
Nog een voorbeeld is onze koningin van stal (ik noem haar koningin omdat ik haar echte naam niet wil gebruiken). Deze mevrouw is op leeftijd, net als haar paard. Afgelopen week mochten ze weer de weide op. De koningin werd gewaarschuwd door stalgenoten. Omdat haar 27-jarige paard opgejaagd werd door de jongere weidegenoten. De koningin heeft haar oude paard vier uur lang in de weide laten staan. Eigenlijk best lang, voor paarden die aan het begin van het seizoen weer de weide op mogen. Later die avond had het paard gaskoliek.
Reden om boos te worden op de koningin? Zeker weten, want het is heel sneu voor het paard. Aan de andere kant, wat zou de koningin gedacht hebben?
‘Heerlijk dat hij op zijn oude dag nog zo door de wei kan rennen. Ik laat hem nog maar even.’
En de toon is meteen gezet. Doei negatieve gedachten, hallo DOESLIEF.